KarkonoskiPark Narodowy
Karkonoski Park Narodowy powstał 16 stycznia 1959 roku. Swoim zasięgiem obejmuje północne stoki Karkonoszy pomiędzy Przełęczą Okraj, a Mumlawskim Wierchem. W skład parku wchodzi również góra Chojnik oraz wodospad Szklarka. Całościowo zajmuje powierzchnię 5580 hektarów, z czego większość to lasy. Piękno karkonoskiej przyrody doceniono już w 1933 roku. Początkowo objęto ochroną obszar rozciągający się od Śnieżnych Kotłów aż do Kotła Wielkiego Stawu. Od 1986 roku Karkonosze wraz z Górami Izerskimi tworzą Obszar Chronionego Krajobrazu, a w 1993 roku, Karkonoski Park Narodowy stał się częścią Rezerwatu Biosfery UNESCO Karkonosze. Karkonoski Park Narodowy odwiedzany jest rocznie przez około 2 miliony turystów! Dla nich przygotowano ponad 120 szlaków. Wyznaczono również trasy rowerowe. Co roku odbywa się tutaj ultramaraton górski pod hasłem 3x Śnieżka= 1x Mont Blanc. Uczestnicy biegu mają do wyboru trzy dystanse do pokonania wśród piękna przyrody Karkonoszy!
Karkonoski Park Narodowy jest podzielony na dwie części. Większość niższego pasma pokrywają lasy, które są objęte częściową ochroną. Pasmem ścisłej ochrony są wyższe partie, gdzie turyści mogą znaleźć subalpejską i alpejska roślinność. O wyjątkowości Karkonoszy świadczy ich polodowcowa rzeźba- kotły i liczne moreny powstały w plejstocenie. Karkonoski Park Narodowy jest również nazywany „skandynawska przyrodą w sercu Europy”. Nazwę zawdzięcza reliktom, czyli roślinności która występuje jedynie w Skandynawii. Jest to również pamiątka po epoce lodowca. Od strony czeskiej można natrafić na subarktyczne torfowiska, które są chronione międzynarodową konwencją Ramsar. W parku można spotkać niezwykle rzadkie zwierzęta oraz rośliny. Na jego terenie występuje około 40 gatunków ssaków, m.in. bobry, sarny, lisy, nietoperze. Mało kto wie, że w Kakonoskim Parku Narodowym mieszkają muflony. Zostały sprowadzone z Sardynii i Korsyki. Obecnie występują jedynie w Sudetach. Ponadto w parku żyje ponad 90 gatunków ptaków takich jak sóweczka, cietrzew, głuszec czy płochacz halny.
Będąc w Karkonoskim Parku Narodowym pasjonaci zielarstwa muszą obowiązkowo zajrzeć do doliny Wilczego Potoku. Tam znajdą unikatowe zioła występujące jedynie w Karkonoszach. Warto jest tez zwiedzić Sowią Dolinę, gdzie można znaleźć pierwsze ślady górnictwa. Jej bogactwo to czerwony granit. Karkonosze to nie tylko niezwykła fauna i flora, to tez pole do wyobraźni. W jej strukturach skalnych można odnaleźć zarówno postacie z bajek, jak i bohaterów legend. Do najpopularniejszych należą Pielgrzymy, Słonecznik, Trzy Świnki. W zachodniej części Parku często można podziwiać piękno Karkonoszy ze Śnieżnych Kotłów. Na ich krawędzi wyznaczone są punkty widokowe, spod których skalne ściany opadają w dół nawet w 120-metrową przepaść.
W rejonie zachodnim znajdują się dwa najbardziej znane karkonoskie wodospady: Szklarki i Kamieńczyka. Są one bezapelacyjnie jedną z ważniejszych atrakcji KPN. Szklarka usytuowana jest na wysokości 520 m n.p.m i ma 13,3 m wysokości. Ze względu na swoje położenie i stosunkowo łatwy szlak, jest on jednym z najczęściej odwiedzanych wodospadów w Karkonoszach. Wodospad Kamieńczyk jest jednym z najwyższych wodospadów w Sudetach o łącznej wysokości 27 metrów. Aby móc podziwiać jego piękno należy zejść specjalnie przygotowanymi schodami w dół skalnej szczeliny.
Na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego znajduje się Królowa Karkonoszy- Śnieżka. To właśnie ona przyciąga największą liczbę turystów co roku. Będąc w Karkonoszach obowiązkowo należy wejść, bądź też wjechać na Śnieżkę. Specyficzne warunki atmosferyczne oraz przepiękne widoki jakie rozciągają się z jej szczytu warte są poświęcenia. Śnieżka zwana również Panią Wiatrów, jak przystało na królową, jest bardzo kapryśna. Turystom wybierającym się na jej szczyt poleca się odpowiednie ubranie, gdyż pogoda bardzo szybko potrafi się zmienić. Należy przygotować się również na mocno wiejący wiatr. Na Śnieżkę dotrzeć można kilkoma drogami. Jedna z nich wiedzie przez urokliwy Kocioł Łomniczki, Sowią Dolinę i Czarny Grzbiet czy Równię pod Śnieżką. Można też skrócić sobie drogę, pokonując część drogi z Karpacza wyciągiem na Kopę.
Główny szlak turystyczny. Najczęściej prowadzi on przez najładniejsze zakątki górskie.
Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza: Prowadzi od miejscowości Świeradów Zdrój aż do Prudnika przez Sudety (długość 440km). Ogólny przebieg szlaku: Góry Izerskie, Karkonosze, Góry Kamienne, Góry Czarne – Góry Sowie – Góry Bardzkie – Góry Stołowe – Góry Orlickie – Góry Bystrzyckie – Krowiarki – Góry Złote – Góry Opawskie Przebieg Głównego Szlaku Sudeckiego przez Góry Izerskie i Karkonosze: Góry Izerskie (Wysoka Kopa, Wysoki Kamień) do Szklarskiej Poręby, następnie przez Karkonosze (Wodospad Kamieńczyka – Hala Szrenicka – Przełęcz Karkonoska – Śląski Dom – Kocioł Łomniczki – Karpacz (biegnie głównym grzbietem Karkonoszy),
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej (ok. 30 km): Hala Szrenicka – Szrenica – Śnieżne Kotły – Łabski Szczyt – Śmielec – Przełęcz Karkonoska – Mały Szyszak – Smogornia – Równia pod Śnieżką – Śląski Dom – Śnieżka – Przełęcz Okraj, Ścieżka nad Reglami (ok. 20 km): Hala Szrenicka – Trzy Świnki – Mokra Przełęcz – Śnieżne kotły – Zbocze Śmielca – Czarny Kocioł Jagniątkowski – Hutniczy Grzbiet – Przełęcz Karkonoska – Pielgrzymy.
Są to szlaki krótkie. Szlak Zielony- Słonecznik – Polana – Karpacz Biały Jar – Wilcza Poręba – Budniki – Przełęcz Okraj – Rozdroże Kowarskie, Szlak Zielony- Szklarska Poręba Górna – Szklarska Poręba Dolna – Michałowice – Grzybowiec – Przeł. Różyckiego – Przesieka – Wodospad Podgórnej – Borowice – Karpacz Górny – Karpacz PKP – Krucze Skały – Jedlinki – Uroczysko – Kowary,
Szlak Żółty - Wysoki Kamień – Zakręt Śmierci – Piechowice – Jagniątków – Przesieka – Borowice – Karpacz Górny – Polana – Słonecznik,
Szlak Żółty - Sosnówka – Kaplica Św. Anny – Karpacz Górny,
Szlak Żółty - Karpacz Biały Jar – Strzecha Akademicka – Biały Jar,
Szlak Żółty - Karpacz PKP – Wilcza poręba – Schronisko Nad Łomniczką,
Szlak Żółty - Kowary – Jedlinki – Skalny Stół,
Szlak Żółty - Uroczysko – Przeł. Okraj – Przeł. Kowarska,
Szlak Żółty - Szklarska Poręba Górna – Schronisko pod Łabskim Szczytem – Stacja Przekaźnikowa.
SZLAK NIEBIESKI – jest to szlak długi. Wybierając go musimy się liczyć z długa drogą do pokonania.
Karpacz Biały Jar – Karpacz Górny – Samotnia – Schronisko Strzecha Akademicka – Strażnica – Schronisko Śląski Dom – Sowia Przełęcz – Skalny Stół – Przełęcz Okraj Przełęcz Kowarska – PKP Kowary przeł. Karkonoska – Podgórzyn Podgórzyn – Zachełmie – Jagniątków – Rozdroże pod Śmielcem – Czarna Przełęcz (szlak czerwony) Przełęcz pod Śmielcem – Rozdroże pod Wlk.Szyszakiem – Wysoki Most (szlak czarny) Trzy jawory – Piechowice.
SZLAK CZARNY- jest to krótki szlak dojściowy.
Karpacz Biały Jar – Kopa – Pod Śnieżką – Śnieżka – Sowia Przełęcz (od Śnieżki do Sowiej przełęczy zmienia się kolor szlaku z czarnego na czerwony i niebieski)– Szeroki Most – Karpacz – Karpacz Dolny Sosnówka – Wodospad Podgórnej – Podgórzyn (z Przesieki do Podgórzyna szlak zmienia kolor na niebieski) – Zachełmie – Przełęcz Żarska – zamek Chojnik – Sobieszów Schronisko pod Łabskim Szczytem – Trzy jawory – Jagniątków – Hutniczy Grzbiet Wodospad Szklarki – Szklarska Poręba – Zakręt Śmierci – Szklarska Poręba Dolna – Wodospad Szklarki.
